ﺧﺮﺍﺵ ﻫﺎﻳﻲ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﻋﺸﻖ
ﺭﻭﺯﻱ ﭘﺴﺮﮐﻲ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻥ برای آب بازی ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺯﺩ.
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻴﮑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﻱ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﻟﺬﺕ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ.
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺴﺎﺣﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﻴﺸﺪ.
ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭﻳﺎﭼﻪ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩﮐﻨﺎﻥ، ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ.
ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺑﺎ ﻳﮏ ﭼﺮﺧﺶ، ﭘﺎﻫﺎﻱ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﻱ ﺍﺳﮑﻠﻪ ﺑﺎﺯﻭﻱ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ.
ﺗﻤﺴﺎﺡ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻲ ﮐﺸﻴﺪ ﻭﻟﻲ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﮕﺬﺍﺷﺖ ﭘﺴﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺭﻫﺎ ﺷﻮﺩ.
ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﻱ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﻮﺭ ﺻﺪﺍﻱ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ؛ ﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﮏ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﻱ ﺩﺍﺩ. ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﻨﺪ.
ﭘﺎﻫﺎﻳﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﻱ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﻳﺶ، ﺟﺎﻱ ﺯﺧﻢ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ...
ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺍﺯ او ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺟﺎﻱ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ. ﭘﺴﺮ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﻱ ﭘﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ؛ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻳﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ!؛ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺷﻬﺎﻱ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ...!
"ﮔﺎﻫﻲ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﮐﻮﺩﮎ ﻗﺪﺭ ﺷﻨﺎﺱ، ﺧﺮﺍﺷﻬﺎﻱ ﻋﺸﻖ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻩ..."
